Kochana Towarzyszko!

[...] Ja, jak wiecie, od Nowego Roku siedzę tu w Krakowie. Znalazłem od lutego zajęcie małe przy Uniwersytecie Ludowym [Towarzystwo Uniwersytetu Ludowego im. Adama Mickiewicza] i jakoś na wpół z biedą żyję. Pracuję tu nad „Czerwonym Sztandarem” wraz z kilkoma towarzyszami, których udało się nam tu odnaleźć; wyrabiamy się wspólnie na świadomych SD i prowadzimy tu agitację, staramy się wywalczyć dla partii naszej prawo obywatelstwa. Założyliśmy tu sekcję na zupełnie innych zasadach, niż dotychczas to robiono, i podaliśmy ustawę do zatwierdzenia Komitetowi [Komitetowi Zagranicznemu SDKPiL]. Treść naszej ustawy polega na tym, że nie ma żadnych praw oprócz prawa pracy, spełniając polecenia Komitetu Zagranicznego, kształcąc się, kolportując pisma etc. Sekcja taka nie ma żadnego głosu w partii ani przedstawicielstwa; zadanie jej: wyrabiać się na SD i być na usługach Komitetu. [...]

A zatem kończę, bo mam masę pracy.

Ściskam Was najserdeczniej —
                                           Wasz Stary
Kraków, 13 lutego